Vrijdag 8 maart 2024 was het precies 40 jaar geleden, dat deze mijnramp plaatsvond.
Dit evenement vond plaats in het Casino en aan het Monument van de Putmannen aan het Kerkplein in Eisden Tuinwijk.
Reportage van de herdenking
De indrukwekkende opkomst toont aan dat deze mijnramp nog vele mensen beroert.
Op initiatief van de MijnwerkersBrankardiers en de Stichting Erfgoed Eisden in samenwerking met Tuinwijk 2020, de Turkse Gemeenschap en ECRU is de mijnramp in de kolenmijn van Eisden van 8 maart 1984, herdacht.
Toespraken
De ceremonie werd geleid door Ludo Coenen en startte met een aantal voordrachten.
1. Michel Meulemans
Voorzitter Stichting Erfgoed Eisden
Samenvatting:
Michel nam de toehoorders mee naar die rampzalige 8ste maart in 1984. Hij schetste chronologisch het verloop van die dag.
Op 8 maart 1984 rond 16:00 uur stierven 7 mijnwerkers op 700 meter diepte in de mijn ,Vier Turkse, één Italiaanse en één Belgische samen met hun Belgische ploegbaas, De oorzaak was een ontploffing van het gevreesde mijngas. Doordat zich ter hoogte van hun werkplek teveel mijngas kon ophopen, veroorzaakte een kleine vonk een dodelijke explosie. Vijf mijnwerkers overleefden de explosie niet, ze waren op slag dood. Naast explosief, is mijngas ook zeer giftig. Doordat het lichter is als zuurstof, verdrijft het de zuurstof naar de beneden en stijgt het mijngas naar een hoger gelegen gedeelte. De pijlers in onze kolenlagen hebben een helling van 20°. Vandaar dat er daar ook 2 mijnwerkers verstikt zijn aan de kop van de pijler. Doordat één mijnwerker(Gaston) door de explosie tegen de grond werd geslingerd en daar een tijd bewusteloos bleef liggen heeft hij de ramp overleefd. Op de bodem waar hij lag was er immers nog zuurstof en kon hij nog ademen. In het onderstaand TVL filmpje kun je zijn getuigenis beluisteren.
2. Sabine Thijs
Dochter van de dichter:
Jan Van
AMSTERDAM
JOUW KOLEN
Ik weet niet, zwarte kameraad,
Hoe jij je wagens kolen wint.
Ik weet niet, ondergrondsche maat,
Hoe jij je weg benejen vindt.
Ik weet alleen, en daar komt het op aan,
Jouw kolen vormen mijn bestaan.
Toen voor het eerst op de fabriek,
De ketel stoom ging maken.
Toen leek de stoomfluit op muziek,
Die schalde van de daken.
Jouw kolen hebben dat gedaan.
Jouw kolen vormen ons bestaan.
En als de schepen weer gaan varen,
Het roest weer van de pijpen gaat,
De schuit zijn kop zet in de haven,
Dan is dat jouw werk, kameraad.
De haven kan weer draaien gaan,
Jouw kolen vormen ons bestaan
Ik heb als kerel soms gegriend,
Toen mijn kindren vergingen van kou.
Jij hebt aan mijn peuters de hemel verdiend
En jij stal het hart van mijn vrouw
Jouw kolen kommen nu weer aan,
Jouw kolen vormen ons bestaan
Nou ik van jou lees in de krant
Met al die nullen en die tonnen
Nou weet ik, dat er in ons land
Aan onze toekomst is begonnen
Jij laat ons niet ten onder gaan
Jouw kolen vormen ons bestaan.
3. Oya Saglam
Namens de Turkse Gemeenschap
Vertaling van het Turkse gedicht over de mijnramp. Vertaler EREM DÖKMECI.
MIJNWERKERSTAFEL
Ze noemen ons mijnwerkers
Aan de tafel vol armoede
Broederschapstafel noemen ze het
Hun lichamen vermoeid
Ze eten wat ze kunnen vinden
Waar de inspanning zijn hoogtepunt bereikt
Waar ze dromen met kolen
Waar vele rozen verwelken
In de bittere maaltijden
Zijn ze vandaag bedroefd gebleven.
Sommigen zijn getrouwd, anderen vrijgezel
Mijnrampen vernietigen tafels
Ze kijken naar de zwarte muren
Naar de tafels vol steenkool
Met gesloten ogen kijken ze.
4. Raf Terwingen
Burgemeester Maasmechelen.
Samengevat was de boodschap van de Burgemeester:
Als de mijn er niet was geweest, dan waren we, nu hier niet samengekomen. Dan hadden vele gezinnen nu niet veel verdriet moeten hebben omdat hun geliefden die verongelukt zijn in de mijn. Maar ook dan was er de prachtige Tuinwijk, de majestueuze St Barbarakerk, de Patro, het Kompel bier, enz.. niet geweest. Dan was Maasmechelen ook niet de de inclusieve gemeenschap geworden die in zijn verscheidenheid van nationaliteiten en talen in harmonie kan samenleven.
Daarna vond de eigenlijke herdenking ceremonie plaats met de neerlegging van 1 bloem voor elk van de zeven slachtoffers van de mijnramp in 1984. Tot slot werd er een bloemstuk namens de gemeente en een bloemstuk namens de Brancardiers neergelegd voor alle slachtoffers in de mijn, inclusief de vele mijnwerkers die overleden zijn ten gevolge van een stoflong.
Bekijk hieronder de getuigenissen, van een overlevende van deze mijnramp samen met een Turkse koempel.
Opm: gebruik de rode afspeelpijl als u op deze website wilt blijven.
Nog enkele foto’s uit die periode.
Herdenking mijnramp van 8 maart 1984 Meer lezen »
