Na de sluiting van de Eisdense mijn bestond er een voorstel om de voornaamste mijngebouwen te beschermen. Hun uitgesproken architectuur vormde imm
ers een unicum in het Limburgse mijnpatrimonium.
Uiteindelijk kwamen, in functie van de beschikbare restauratiegelden, slechts drie gebouwen in aanmerking: de oude magazijnen, schachtbok II en het indrukwekkende hoofdgebouw. In een latere fase werden de tekenburelen en de gevel van de badzaal nog erkend als beschermd monument.
Bij de restauratiewerken van de beschermde schachtbok II dreigden de kosten zodanig uit de hand te lopen dat hij vervangen werd door een copie in prefab elementen…
Lokale mijnwerkers gaven dan te kennen dat ze de originele schachtbok I, de Koninginneschacht wilden aankopen en behouden. Uiteindelijk werd dan toch een beschermingsprocedure ingezet en kocht het gemeentebestuur de schachtbok aan.
Op de oostgrens, waar de sociale burelen, infermerie en electrische centrale stonden, is een nieuw shoppingcenter uitgebouwd: “Maasmechelen Village”
De hoofdburelen krijgen in de toekomst een herbestemming als hotel- en horecacentrum. Achter de beschermde gevel van de badzaal werd een bioscoopcomplex uitgebouwd.
De Eisdense mijnsite kreeg een herbestemming als Leisure Valley, een groot vrijetijdspark…
Achtergrond – informatie: Bert Van Doorslaer, Koolputterserfgoed. Een bovengrondse toekomst voor een ondergronds verleden, Provincie Limburg, 2002.
